Analysing Pakistani architecture in the context of critical regionalism

Abstract

Pakistani architectural practise is adopting global trends and universal ideals without regard to its traditional roots, meanwhile critical regionalism has emerged as a significant global strategy for delivering a blend of legitimacy and contemporary architecture, particularly in developing nations. In addition, it promotes the production of architecture directly related to their surroundings and communities while being a component of the contemporary world. Therefore, using critical regionalism as a tool, this study will examine Pakistani architecture to understand the linkage between its tradition and modern technology. Within the scope of this thesis, theoretical studies on Critical Regionalism are first explored, concluded by eight aspects that, according to this research, go beyond what Kenneth Frampton and others had established. Then, an examination of the persisting problems in Pakistani architectural practises is performed. The following chapter examines critical regionalism in Pakistani architecture using the same eight factors. The examination includes the ideologies, works, and interviews with Pakistan's three most prominent architects: Nayyar Ali Dada, Kamil Khan Mumtaz, and Naeem Pasha. The research concludes by determining, via observations and deductions, the viability of critical regionalism as a tool. Due to a lack of publications on Pakistani architects and architecture, this study attempts to develop a framework for future studies on awareness and inspiration from selected architects' work.

Pakistan mimarlığı, bir yandan zamanın ilerlemesiyle birlikte, geleneksel temellerini dikkate almaksızın küresel eğilimleri ve evrensel idealleri benimserken, diğer yandan, eleştirel bölgecilik, özellikle gelişmekte olan ülkelerde meşruiyet ve modern mimarinin bir karışımını sağlamak için güçlü bir küresel strateji olarak ortaya çıkmıştır. Buna ek olarak, çağdaş dünyanın bir bileşeni olurken, çevreleri ve toplumlarıyla doğrudan ilişkili mimarlık üretimini teşvik etmektedir. Bu nedenle, eleştirel bölgeselciliği bir araç olarak kullanan bu çalışma, Pakistan mimarlığını gelenek ve modern teknoloji arasındaki bağlantıyı anlamak için inceleyecektir. Bu tez kapsamında ilk olarak Eleştirel Bölgeselcilik üzerine yapılan teorik çalışmalar incelenmiş ve bu araştırmaya göre Kenneth Frampton ve diğerlerinin ortaya koyduklarının ötesine geçen sekiz boyutla sonuçlandırılmıştır. Ardından, Pakistan'daki mimarlık uygulamalarında süregelen sorunların bir incelemesi yapılmıştır. Devam eden bölüm, aynı sekiz faktörü kullanarak Pakistan mimarisindeki eleştirel bölgeselliği incelemektedir. Bu inceleme, Pakistan'ın en önde gelen üç mimarının ideolojilerini, çalışmalarını ve onlarla yapılan röportajları içermektedir: Nayyar Ali Dada, Kamil Khan Mumtaz ve Naeem Pasha. Araştırma, gözlemler ve çıkarımlar yoluyla eleştirel bölgeselciliğin bir araç olarak uygulanabilirliğini belirleyerek sonuçlanmaktadır. Pakistan mimarlığı ve mimarları üzerine yapılan yayınlardaki eksiklik nedeniyle, bu çalışma, seçilen mimarların çalışmaları üzerinden gelecekteki çalışmalar için bir çerçeve geliştirmeye çalışmakta, farkındalık oluşturmakta ve ilham kaynağı olmaktadır.