Age-friendly' neighbourhood parks: Evaluating parks in Karşıyaka (Izmir) according to user perceptions

Abstract

Neighbourhood parks are expected to be accessible public open spaces located in a walking distance to the residences of individuals and provide them opportunities for leisure activities, physical activities and socializing. Use of neighbourhood parks is beneficial for all, but especially for older adults, as most of their daily routines are bound to neighbourhood environment. It is observed that older adults using neighbourhood parks often tend to have better physiological, mental and social health. On the other hand, not all older adults use neighbourhood parks, commonly because physical and social characteristics of these parks are not responsive to their age-related spatial needs and expectations. An ‘age-friendly’ park is supposed to be accessible, attractive, comfortable and safe for all, and particularly older adults. Certain factors about parks and park surroundings, for instance, walkability of the streets, opportunities for social interactions or existence of restrooms affect the perceptions of older adults about the age-friendliness of parks. The aim of this study is to identify the socio-spatial characteristics of parks that contribute to their age-friendliness, based on studies about spatial experiences of older adults in public open spaces. Then as a case study based on interviews with 65 years old and older park users in two relatively age-friendly neighbourhood parks in Karşıyaka (Izmir) that are selected through site observations, this study intends to evaluate how age-friendly the older adults perceive these parks, in relation to access to parks, physical and social characteristics of parks and park surroundings. Finally, the study intends to use its findings to develop recommendations for urban design interventions to improve age-friendliness of neighbourhood parks.

Mahalle parkları, bireylerin evlerine yürüme mesafesinde konumlanan, erişilebilir olması ve bireylere boş zaman aktiviteleri, fiziksel aktiviteler ve sosyalleşme olanakları sunması beklenen kamusal açık alanlardır. Mahalle parklarının kullanımı herkes için, özellikle yaşlı bireyler için faydalıdır, zira onların günlük faaliyetlerinin çoğu yaşadıkları mahalle ortamına bağlıdır. Mahalle parklarını sık kullanan yaşlı bireylerin daha iyi bir fizyolojik, zihinsel ve sosyal sağlığa sahip olma eğiliminde oldukları gözlemlenmektedir. Öte yandan, tüm yaşlılar mahalle parklarını kullanmamaktadır, bu durum genellikle bu parkların ve park çevrelerinin fiziksel ve sosyal özelliklerinin yaşlı bireylerin farklılaşan mekansal ihtiyaçlarına ve beklentilerine duyarlı olmamasından kaynaklanmaktadır. ‘Yaş-dostu’ bir parların herkes için, ve özellikle yaşlı bireyler için erişilebilir, çekici, rahat ve güvenli olmaları beklenmektedir. Parklar ve park çevrelerine dair çeşitli faktörler, örneğin sokakların yürünebilirliği, parklarda sosyalleşme için olanaklar sunulması ya da tuvalet olması gibi, yaşlı bireylerin parkları ne derece yaş-dostu algıladıklarını etkilemektedir. Bu çalışmanın amacı, yaşlı bireylerin kamusal açık alanlardaki mekânsal deneyimleri üzerine kurgulanmış çalışmalara dayanarak parkların yaş-dostu olmalarına katkı sağlayan sosyo-mekânsal özellikleri tespit etmektir. Ardından bu çalışma, Karşıyaka ’da (İzmir), saha gözlemleri aracılığıyla seçilmiş göreceli olarak yaş-dostu iki mahalle parkında 65 yaş ve üzeri park kullanıcıları ile röportajlara dayanan bir vaka çalışması ile yaşlıların pakları ne derece yaş-dostu olarak algıladıklarını, parklara erişim ile, parkların ve yakın çevrelerinin fiziksel ve sosyal özellikleri bağlamında değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Son olarak, bu çalışma, bulgularını mahalle parklarında yaş-dostu olmanın iyileştirilmesi üzerine kentsel tasarım müdahaleleri için öneriler geliştirmek için kullanmayı hedeflemektedir.