Roman kimliğinin çatışmalı inşası: “Fotokopi Romanlık” karşısında otantik romanlık

Abstract

Roman kimliği ve temsiline yönelik yaklaşımlar, hem akademik mecrada hem de Romanlar arasında oldukça tartışmalıdır. Etnik bağlamı öne çıkan Roman kültürel kimliği, Romanlar ile Öteki (Gaco, Roman olmayanlar) arasında meydana gelen sınır ilişkileri aracılığıyla tesis edilmektedir. Roman kimliğinin heterojen yapısı oldukça çatışmalı bir kimlik inşası sürecine işaret etmektedir. Kültürel kimliğin kuruluşunda önemli bir etkisi olan grup içi çatışmaların etkilerini irdelemek, yekpare kültürel söylem repertuvarlarını kaydetmenin ötesine geçen, derinlemesine ve uzun soluklu etnografik araştırmalar sayesinde mümkündür. Eleştirel etnografya yaklaşımı benimsenen bu çalışmada, Roman-Gaco kültürlerarası iletişiminde üretmiş temsili çeşitlilik bir yana, bu iletişimsel süreçler ile farklı biçimlerde ilişkilenen Romanların kendi mahalleleri içinde meydana getirdikleri grup içi çatışmalara odaklanılmıştır. Bu nedenle, “otantik” ya da “gerçek” Romanlığın ne olması gerektiğine yönelik kültürel müzakere ve çatışmanın üretmekte olduğu heterojen ve parçalı kültürel yapı, öznelerin bakış açılarına ve seslerine kulak vererek irdelenmiştir. Bu sayede araştırma öznelerinin tarihselliğini ve yaratıcılığını yadsımadan,meydana getirdikleri özgül kimlik temsillerinin hegemonik söylemlerin içinde nasıl konumlandığı incelenmiştir.

Roma identity and representation are quite controversial both in academia and among Roma people themselves. The cultural identity of Roma, which primarily foregrounds ethnic constituency, is constructed through the boundary work between the Roma and the Other (Gadjo, non-Roma people). The heterogeneous nature of the Roma identity indicates that it is a contested identity construction process. Examining the effects of intragroup conflicts, which have a significant impact on the establishment of cultural identity, is possible through in-depth and long-term ethnographic research that goes beyond depicting culture as a monolithic discursive repertoire. In this study, the critical ethnographic method has been adopted, which allows us to focus on intragroup conflicts among the Roma people along with the diversity of the representations produced by Roma-Gadjo intercultural communication. Through critical ethnography, the heterogeneous and fragmented cultural structure produced by cultural negotiation and conflict regarding what “authentic” or “real” Roma should be, has been examined. It is done by listening to the points of view and voices of the subjects. Thus, without denying the historical experiences and the potential agency of the research subjects, this study examines how the specific identity representations of the Roma have positioned in hegemonic discourses.