Regional convergence, migration and factor mobility in Turkey

Abstract

The vast majority of the regional studies have focused on the evolution of income inequalities across regions. The empirical literature has largely been inspired by Neoclassical Growth Theory which predicts convergence of economies to a unique steady state. In terms of factor mobility, far little attention has been paid to the impact of human mobility. Indeed, few studies have tried to investigate the migration patterns related to regional inequalities. Within these studies, there has been quite a little attempt to examine the impacts of migration sub-components. The purpose of the thesis is to investigate the following research questions: Do regional income inequalities tend to increase/decrease in Turkey? Does recent migration reduce income inequalities across regions? How do the components of migration (with respect to age, gender, education) affect regional income distribution? The empirical study covers a period between 2004 and 2014 for 26 NUTS II regions of Turkey. A wide range of statistical tools was applied: Descriptive Statistics, Explorative Analysis, Global and Local Moran I’s tests, Pearson Correlation Coefficient, LSDV Panel Regression, Robust Lagrange Multiplier Tests, Spatial Error and Lag Models. Consequently, regional income inequalities are found to be quite sizable in Turkey. However, income disparities tend to decline and regions tend to converge. Increasing migration is found to reduce regional income disparities. Nearly all migration components tend to affect the income growth negatively with different impact factors. Briefly, the novel contribution of the study is to reveal a converging trend in per capita income growth of regions and different impacts of migration components, recently.

Bölgesel çalışmaların büyük çoğunluğu bölgeler arası gelir eşitsizliklerinin evrimi üzerine odaklanmaktadır. Ampirik yazın büyük ölçüde, ekonomilerin belli bir durağan duruma yakınsayacağını tahmin eden Neoklasik Büyüme Kuramından etkilenmektedir. Faktör hareketliliği açısından, insan hareketliliğinin etkisine çok az dikkat edilmiştir. Gerçekten de, az sayıda çalışma bölgesel eşitsizliklerle ilgili göç örüntülerini araştırmaya çalışmıştır. Bu çalışmalarda da, göçün alt bileşenlerinin etkilerini incelemek için çok az girişimde bulunulmuştur. Bu tezin amacı, şu araştırma sorularını incelemektir: Türkiye’de bölgesel gelir eşitsizlikleri artmakta mı, yoksa azalmakta mıdır? Günümüz göç hareketleri bölgesel gelir eşitsizliklerini azaltmakta mıdır? Göçün yaş, cinsiyet ve eğitim düzeyi bağlamında alt bileşenleri bölgesel gelir dağılımını nasıl etkilemektedir? Ampirik çalışma 2004-2014 yılları arası Türkiye’nin 26 Düzey II bölgesini kapsamaktadır. Çok çeşitli istatistiksel araçlar uygulanmıştır. Bunlar: Tanımlayıcı İstatistikler, Mekansal Açıklayıcı Analizler, Küresel ve Yerel Moran I Testleri, Pearson Korelasyon Katsayısı, En Küçük Kareler Kukla Değişken Modeli, Gürbüz Lagrange Çarpan Testleri, Mekansal Hata ve Gecikme Modelleridir. Sonuç olarak, Türkiye'de bölgesel gelir eşitsizlikleri oldukça büyüktür. Ancak, gelir eşitsizlikleri azalmaya meyillidir ve bölgeler yakınsama eğilimindedir. Artan göçün bölgesel gelir eşitsizliklerini azalttığı görülmektedir. Neredeyse tüm göç bileşenleri, farklı etki faktörleri ile gelir büyümesini olumsuz yönde etkileme eğilimindedir. Kısacası, çalışmanın özgün katkısı, yakın zamanda bölgelerin kişi başına gelir büyümesinde yakınsama eğilimini ve göç bileşenlerinin farklı etkilerini ortaya koymasıdır.