(De)Humanized androids as monsters in Garland’s Ex Machina

Abstract

Ex Machina (2015) is a postmodern Gothic sci-fi movie by Alex Garland, implicitly illustrating the workings of humanization, dehumanization, and marginalization through its android character Ava. Ava’s interaction with people reveals humanity’s biased perspectives and problems. She enables the audience to see that inorganic anthropomorphic bodies mimicking human behaviors and cognitive skills converge on humans and become strangely humanized. Yet creating uncanny sensations in humans, these bodies become a new group of “others” who belong outside the boundaries of humanness so much so that they exist on the threshold of monstrosity. Furthermore, due to their anthropomorphic appearance, they cannot avoid human hierarchies of race and gender. However, once they become perceived as humans, they learn to use human methods to survive including the wicked ones. Ex Machina thus demonstrates that the process of dehumanization not only creates injustices to dehumanized groups but results in the dehumanization of those that apply it to Others, for it is they that become “less than human” by their inhumane acts.

Ex Machina (2015), android karakteri Ava aracılığıyla; insanlaştırmanın, insanlıktan çıkarmanın ve marjinalleştirmenin işleyişini ortaya koyan, Alex Garland tarafından yönetilmiş bir postmodern Gotik bilimkurgu filmidir. Ava'nın insanlarla etkileşimi, insanlığın önyargılı bakış açılarını ve sorunlarını ortaya çıkarmaktadır. Ava, insan davranışlarını ve bilişsel becerileri taklit eden inorganik antropomorfik bedenlerin insanlarla birebir benzeştiğini ve garip bir şekilde insanlaştığını izleyicilerin önüne serer. Fakat bu bedenler, insanlarda tekinsiz duyumlar yaratarak, insanlığın sınırlarının oldukça dışına ait olan yeni bir “ötekiler” grubu haline gelirler ve varlıklarını ancak canavarlığın sınırlarında sürdürürler. Ayrıca, antropomorfik görünümleri nedeniyle insan ırk ve cinsiyet hiyerarşilerinden kaçamazlar. Ancak, insan olarak algılandıkları anda, hayatta kalmak için, kötücül olanlar da dahil, insani yöntemleri kullanmayı öğrenirler. Bu süreçte insanlıktan asıl çıkmış olanların bu kötücül örnekleri onlara öğretenler olduğu ortaya çıkar. Böylece, Ex Machina, insandışılaştırma sürecinin sadece insanlığın dışına itilmiş gruplar için adaletsizlikler yaratmadığına, Öteki’ler yaratarak onları insanlığın dışına itenlerin insandışılaşmasına yol açtığına işaret etmektedir çünkü insanlık dışı eylemleriyle “daha az insan” haline bürünenler aslında bu kişilerdir.