An inquiry into the construction of national memory in the republican period: Assembly Buildings of Turkey

Abstract

At the turn of the 19th century, Anatolian lands witnessed a grandiose change in policy by questioning longstanding Ottoman monarchy. Amongst several steps paced towards a new regime, a series of reforms initiated a comprehensive transformation in political and socio-cultural contexts of the Empire towards a Republic. In pursuit of succeeding regulations, the lands of the Ottoman Empire transformed into the homeland of the Turkish Republic after a long and challenging period. Inherently, such an extensive conversion did not occur all at once but materialized in a completely new manner of mentality actualized in architectural spaces, collective events and mass media of the state. Amongst these operational tools, the assembly buildings of Turkey take a critical position by iconically and officially representing the new Turkish national identity in the urban context from 1920. Grounding on archival evidence and discourse analysis, this study inquires the crucial position of the assembly buildings as memory spaces while actively participating to the construction of Republican identities. In order to understand how the assembly buildings of Turkey carve a special niche for themselves while keeping and representing the collective memory of the state, a thematic approach is proposed upon their concretizations, commemorations and imagery constructions in time. Thus, the inquiry on the physical existences, collective uses and printed representations of the assembly buildings constitute the backbone of this study to understand active role of these three building as memory spaces and meaning storages of the Turkish Republic.

19. yüzyıl dönümünde Anadolu toprakları, yüzyıllardır süregelen Osmanlı Monarşisinin sorgulanmasıyla başlayan kapsamlı bir dönüşüm sürecine girmiştir. Yeni yönetim anlayışına yönelik birbiri ardına atılan adımlar ve çok sayıda gerçekleştirilen yenilikçi yaklaşım, İmparatorluk düzenindeki politik ve sosyo-kültürel bağlamların, Cumhuriyet anlayışı ile yeniden düzenlenmesine yol açmıştır. Böylece, uzun ve zorlu bir süreç içerisinde Osmanlı toprakları, Türkiye Cumhuriyeti'nin anavatanına dönüşmüştür. Bu köklü değişim, doğası gereği bir anda gerçekleşmemiş ve yeni yönetim anlayışı, devletin mimari üretimleri, toplumsal etkinlikleri ve kitle iletişim araçları ile görünür ve deneyimlenir hale getirilmiştir. Türkiye Millet Meclisleri de bu köklü değişim içerisinde, 1920'den itibaren kentsel bağlamda kritik bir pozisyon edinerek, Türk milli kimliğini ikonik ve resmi bir biçimde temsil etmeye devam etmektedir. Bu çalışma, arşiv araştırması ve söylem analizi yöntemlerine dayanarak, Türkiye Millet Meclislerinin hafıza mekanı olarak milli kimliğin inşasına aktif katılım biçimlerini ve dolayısıyla, bu süreçteki kritik rolünü araştırmaktadır. Araştırma kapsamında, Türkiye Millet Meclislerinin devletin toplumsal hafızasını inşa ve temsil ederken edindiği aktif pozisyonun anlaşılması ve tartışılması amacıyla somutlaştırma – anma ve imge inşaları olarak belirlenen tematik bir yaklaşım önerilmektdir. Böylece, Türkiye Cumhuriyeti'nin hafıza mekanları olarak Türkiye Millet Meclislerinin kent içindeki fiziksel varlıklarının, toplumsal kullanımlarının ve basılı temsiliyetlerinin incelenmesi, bu çalışmanın temelini oluşturmaktadır.