Türkçede tabiat kaynaklı "yıkım"lar nasıl ifade edilir?

Abstract

Türkler ilk çağlarda, tabiat olaylarını ve tabiattan kaynaklanan yıkımları; göğün ve yerin kılıcısı, yaratıcısı olarak gördükleri Tanrı ile ilişkilendirerek adlandırmalarını bu inanca göre yapmışlardır. Örneğin Eski Türkçede "te?ri" sözünün hem "Tanrı" hem de "gökyüzü" anlamında kullanıldığı bilinir. Benzer inanış, Yunan ve Roma mitolojileri dâhil bütün eski kavimlerde görülür. Tabiat olaylarını Tanrı'nın öfkesi ya da cezası olarak gören ve hayretle seyreden eski Türkler, bu sebeple Gök Tanrı'ya, atalara, tabiat kuvvetlerine at ve koyun kurban ederlerdi. Bu makalede, tabiat olaylarının yol açtığı yıkımları anlatmak üzere kullanılan afet ve felâket sözleri ile insanoğlunu tarih boyunca etkileyen doğal afetlerden olan deprem, sel ve yangın kelimelerinin tarihî ve çağdaş Türk lehçelerinde izi sürülecek, bu kelimeler derlenerek sözlüklerdeki tanımlar arasındaki ince ayrımlar ortaya konacaktır

Turks at the earlier ages referred to the natural disasters as the otcome of the creators of the sky and the terra. Accordingly they had named the God on this belief. For instance, the word “tenri” in the old Turkish is known to be used to refer to the “God” and also in the meaning of the “sky” meanings. The similar belief can be seen in every old clan including the Greek and the Rome mythologies. The old Turks who perceived and astonished the nature occurring as the anger or punishment of God, sacrificed horse and sheep to the Sky God, ancestors, nature forces just for this reason. In this article, the disaster and plague statements that are used to explain to tell the destructions caused by the nature occurring and the earthquake, flood, fire words will be traced on the historical and contemporary dialects